دست هورام را گرفت، چاقوی کوچکی از جیبش بیرون آورد و خراش کم عمقی روی دستش انداخت. زخم مشابه‌ای هم روی دست خودش ایجاد کرد. سپس دستش را روی میز گذاشت.

- عمق و طول این دو تا زخم یکین اما همین الان هم خونریزی دست من بند اومده.

دستمالی برداشت و خون روی زخم را پاک کرد. حتی قطره‌ای خون هم خارج نشد. صاف روی صندلی‌اش نشست و ادامه داد:

- هر چند قدرت ترمیم ماها از آدمای عادی مثل شما دو نفر بیشتره اما از اون چیزی که توی قصه‌ها می‌گن، خیلی کم‌تره.

نفسش را بیرون داد و دستمالی دیگر به هورام داد تا زخمش را ببندد.

- از این مورد بگذریم. همون‌جور که قبلا گفتم، من بهتون اجازه دادم تا یه چیزایی از بقیه محصولات یاد بگیرین.

به کتاب‌ها اشاره کرد و ادامه داد:

- اما آموزشتون نصفه و نیمه است. برای همین این کتاب‌خونه رو براتون درست کردم تا هر چی که برای اداره کندو لازمه، کم‌کم یاد بگیرین.

پسر دستمال را روی زخمش فشرد. هورام و آرمیلا به هم خیره شدند و بعد از مدتی طولانی آرمیلا پرسید:

- برا آموزش ما کتاب‌خونه درست کردی؟ این‌جا رو اداره کنیم؟

ژوپین فنجان خالیش را روی میز گذاشت و در حالی که بلند می‌شد، جواب داد:

- درسته. حالا بیاین بریم دفتر کارتون تا وظایفتون رو بگم.

با صورت آویزان و چشمان ماتم زده، بلند شدند. هورام لرزان، زمزمه کرد:

- هر چی دوست داری بگو اما، ما سگای نگهبانت نمی‌شیم.

از کتابخانه خارج شدند و از جلوی اتاق‌های ایزوله و درمانگاه عبور کردند. ژوپین دست راستش را بالا آورد، سپس محکم، پر تاکید و کمی شوخ گفت:

- من ترجیح می‌دم بگم ملکه و شاه کندو. حالا شما دو تا دوست دارین بگین سگ نگهبان؛ برا من فرقی نداره.

در دفتر را باز کرد و ادامه داد:

- به هر حال، اداره این‌جا بر عهده شما دوتاست.

آرمیلا نالید:

- ما نمی‌تونیم.

سپس به گوشه و کنار اتاق نگاه کردند‌. دو میز در انتهای اتاق قرار داشت و روی می...