چپتر ۲۰

جنی شمرد:

- یک.

داشتم بهش می‌رسیدم. خیلی نمونده بود.

- دو.

از جام پریدم و بعد مثل یه حیوون، روی مجسمه شیرجه زدم و جنی داد زد:

- و سه. سه ثانیه. عالیه!

نفس‌نفس‌زنون از روی مجسمه‌ پایین پریدم. سمتشون حرکت کردم و گفتم:

- چرا یه لحظه حس کردم یه حیوون وحشی هستم؟

کامرون ابرویی بالا انداخت.

- چون هستی.

جنی با آرنجش محکم به پهلوی کامرون کوبید که کامرون داد زد:

- وحشی!

و سمتم رو کرد. به جنی اشاره کرد و ادامه داد:

- این رو هم جزء لیستت بکن.

ملکه‌ایزابلا سمتم اومد و گفت:

- خب افسانه، نظرت راجع به خوردن خون چیه؟

متعجب پرسیدم:

- خون؟ الان؟

- چرا که نه!

- پسش نزنم!

جنی گفت:

- نه نمی‌زنی، نترس. رگه‌ی خون‌آشامیت عاشق خونه.

ملکه‌ایزابلا به داخل قصر اشاره کرد و خودش هم راه افتاد. کامرون و جنی هم راه افتادن و من پشت سرشون حرکت کردم.

دنبالشون داشتم به‌سمت قصر می‌رفتم که چشمم به همون کلاغ افتاد که روی قسمتی از برجک‌های قصر نشسته و به من زل زده بود.

نگاهش کردم و بعد سریع سمت ساختمون دویدم.

***

مستخدم قصر، سینی‌ای رو که چهارتا لیوانِ حاوی خون روش بود، روی میز داخل سالن گذاشت و بعد بیرون رفت. به لیوان‌های کریستالی نگاه کردم که قرمزی خون داخلشون برق می‌زد.

جنی گفت:

- از این نگاه...