مرد بیچاره التماس را بی‌فایده و مرگ را نزدیک دید. بدنش به شدت می‌لرزید و اشک‌هایش با هق‌هق بلندی روی صورتش جاری بودند. قصاب پشت سرش رفت. با دست آزادش فک مرد را گرفت و صورتش را بالا آورد. چاقو را بر روی سیب آدمش قرار داد و به یک سمت گلویش خم کرد. هم‌زمان با فشردن چاقو، آخی از میان لب‌هایش و خون بر روی گلویش جاری شد. وارتان مهلت زاری بیشتر به او نداد و با حرکتی محکم و سریع، چاقو را بر گردن مرد کشید.

به محض بریدن رگ‌ها و نای او، خون فواره زد و روی دستان قصاب و داخل حوضچه ریخت. حالا صدای جاری شدن خون و خر‌خری که جای ناله از نای بریده مرد بیرون می‌آمد، در فضا پیچید. نگهبان او‌ را آرام داخل حوضچه انداخت تا لرزش‌های جسمش تمام شود و زندگی بدنش را ترک کند.

نفر بعدی دخترک خندان بود. بدنش به شدت می‌لرزید، اشک‌هایش روان بود و صدای خنده‌اش در آن فضا می‌پیچید. از شدت خنده پاهایش سست شده بودند و توان راه رفتن نداشت. صورت خندان و خیس از اشکش را سمت آرمیلا چرخاند و بریده بریده پرسید:

- می... شه... تو... نگهم... داری؟

آرمیلا به ژوپین نگاه کرد، مرد دستش را به نشانه اجازه تکان داد و لب زد:

- برو.

با تایید ژوپین سمت دختر رفت و بازویش را گرفت. نگهبان عقب رفت و آرمیلا دختر را به سمت حوضچه کشاند. وقتی قصاب گردن دختر را برید، خون روی دست و لباسش ریخت اما او را تا آخرین لحظه رها نکرد. دیگر افراد هم خواستند که آرمیلا و هورام آن‌ها را به سمت حوضچه ببرند و نگه دارند.

بعد از ذبح هر شش نفر، هورام رو به ژوپین کرد و پرسید:

- الان دیگه می‌تونیم بریم؟

ژوپین نگاهش را از چهار جسم در حال پوست‌گیری گرفت و گفت:

- برین اما یادتون نره اول خودتون رو تمیز و لباساتون رو عوض کنین.

هر دو فقط سر تکان دادند و بازو در بازوی هم، با گام‌هایی لرزان به سمت خروجی رفتند. وقتی نزدیک ژوپین رسیدند، آرمیلا، هو...