چپتر ۹

- دارم از استرس می‌میرم رها.

آنید این رو گفت و بعد بازوهاش رو بـغل کرد. گفتم:

- نترس، هیچ کاری نمی‌کنن.

و بعد وارد هتل شدم و آنید هم پشت‌سرم. با کارمند پذیرش حرف زدم و بعد گفت اتاق زهرا کدومه. راه افتادیم و سوار آسانسور شدیم. طبق معمول باز آنید شروع کرد:

- رها به‌ خدا ریسک کردیم!

- بسه آنید!

آسانسور ایستاد و رفتم بیرون، آنید هم پشت‌سرم.

دم در اتاق شماره ‌241 ایستادم و در زدم، کمی بعد در باز و زهرا در درگاه در نمایان شد.

- دخترا!

- سلام.

- سریع بیاین تو!

رفتیم داخل و در رو بست. برگشت سمتمون.

- اینجا چی‌کار می‌کنین؟

- کار واجبی باهات دارم.

آنید باز زر زد:

- ولی من می‌گم که این خیلی احمقانه...

- ببند!

بعد رو کردم سمت زهرا.

- بشین بگم.

هر سه‌مون نشستیم و زهرا پرسید:

- چه‌جوری اومدین اینجا؟

آنید فقط چپ‌چپ نگاهم کرد و من جواب دادم:

- گولشون زدیم. به اون یاروئه...

- گَندی؟

ابروهام پرید بالا.

- گَندی؟

- جاش گندی؛ مسئول خوابگاه شماها.

- حالا هر خری. ما بهشون گفتیم که من و آنید خونواده داریم و مریض هستن و باید بهشون سر بزنیم و بهشون برسیم وگرنه می‌میرن و از این چرت‌وپرتا!

آنید: انقدر هم مظلوم‌نمایی کردیم که...

زهرا نیشخندی زد و ادامه دادم:

- خلاصه اجازه دادن با یه همراه بیایم؛ یارو همراهه الان پایین تو ماشینه.

زهرا متعجب گفت:

- خب الان چرا اومدین اینجا؟ هر آن ممکنه بیاد بالا.

- ببین من یه نقشه برای ردشدن از اون پرچین پیدا کردم و به کمک تو و صوف نیاز دارم.

- کمک من و صوفیه؟!

- آره، حالا بگو ببینم لپ‌تاپ داری؟

- آره، چطور؟

- باید با صوف تماسی داشته باشم.

بلند شد و رفت توی اتاق و کمی بعد با لپ‌تاپش برگشت. داد دستم و بعد با لاین، با صوف تماس تصویری برقرار کردم‌.

***

ورق زدم صفحه‌ی بعدی و گفتم:

- خوب شد این رو از زهرا گرفتما، خیلی وقته کتاب نخوندم.

آنید غلتی زد و هوم آرومی گفت.

رفتم صفحه‌ی بعدی و به نقشه‌م فکر کردم.