چپتر ۱۰ شوکه و عصبانی به سمت تانس بر میگردم که در را اینچنین باز کرده. دستم را بیشتر سمت دیوار میبرم و زمانی که جعبه را میگیرم، از آن وضعیت بغرنج پایین میایم. چشم هایم را در حدقه میچرخانم و به تانسی که همچنان غضبناک نگاهم میکند میگویم: محض رضای خدا، چت شده؟ طبق عادت اش در زمان عصبانیت، نفس نفس میزند و میگوید: منم میخوام بیام. بدون توجه به او، کلیدی که در تنها کتاب خانه پنهانش کرده بودم را در می آورم. _کجا میخوای بیای؟! کنار من می آید و دامنم را میکشد تا تمام توجه ام را جلب کند: مامان داره گریه میکنه و میگه تو هم میخوای بری. اگر بری، داداش اتا هم نیست. هیچ کس نیست با من بازی کنه. منم میخوام باهات بیام. _چه بد. قرار نیست تو رو با خودم ببرم. جعبه را که روی میز گذاشته بودم، برمیدارم و با کلید قفلش را باز میکنم. این بار صدایش را بالا میبرد و داد میزند: منم میخوام بیا-- این همه سکه رو از کجا آوردی؟ منظور از این همه سکه، سکه های درون جعبه بود که زمان زیادی درحال جمع کردنشان بودم. دو تا از دسته ی سکه های نقره ایی که با نخ بهم...