قسمت سوم خودم حركت مي‌كنم و دست ام را روي دستگيره‌ي در مي‌گــذارم و در را باز مي‌كنم و منتظر ورود سرما همراه با سركرده‌ي سربازان شاه بـه داخـل خانه مي‌شوم. تنها سه نفر از عده‌ايي كه تـاجلوي خانـه‌ي مـا آمـده بـود وارد مي‌شوند و ديگران جلوي در مي‌مانند. برخلاف پدر و مادرم من خونسردانه به آن ها زل مـيزنم و سـرم را خم مي‌كنم تا سركرده شروع به حرف زدن كند. اما انگار كه از گرماي خانه لذت ميبرد كه شنلش را از دور گـردن بـاز كرد و به دست من داد. بي صدا شنل را به سمت شومينه مي‌برم و كنـارش ميگـذارم تـا كمي از آن سرما خارج شود. دلم به حال سربازاني كـه جلـوي در ايسـتاده بودنـد سوخت. سرباز ها، مهم نبود در چه دني...