آیسین لب باز کرد تا حرف بزند اما با حرکت دست فالیاث دهانش را بست. او به پوست کنار دیوار اشاره و تعارف کرد.

- اول بشین و صبر کن تا خودم رو مرتب کنم.

سپس سریع به درون اتاق رفت و در را محکم به هم کوبید. شمن، به ناچار روی فرش نشست و به دیوار رو‌ به رو خیره شد. سعی کرد ذهنش را مرتب و برای بیان خواسته‌اش، کلمات مناسب را پیدا کند. کمی بعد رئیس از اتاق خارج شد. لباسش مرتب و موهایش شانه شده بودند. کنار آیسین نشست و گفت:

- حالا بگو چی شده.

شمن نفس عمیقی کشید و جواب داد:

- می‌خوام شخص ثابتی بهم خدمت کنه.

فالیاث ابتدا مدت طولانی به دوست دوران جوانی و میانسالیش خیره شد. سپس با صدای بلند خندید. وقتی خنده‌اش تمام شد، به پشت شمن کوبید.

- این‌که ناراحتی نداره، همین امروز یه نفر رو انتخاب کن. منم به مردم میگم.

شمن دستانش را به هم قلاب کرد و زمزمه کرد:

- مشکل من کسیه که از قبل انتخاب کردم.

فالیاث یکی از ابروهایش را بالا برد و با شک پرسید:

- کی؟

- سایوان، ماهی‌گیر قبیله.

نفس در سینه رئیس قبیله حبس و چشمانش گرد شدند. به زحمت لب زد:

- امکان نداره...

شمن سرش را بلند کرد و خیره در چشمان فالیاث جواب داد:

- جز اون کسی رو قبول نمی‌کنم.

رئیس بلند شد و شروع به قدم زدن کرد. با صدای بلندی شمن را توبیخ کرد.

- می‌فهمی چی می‌گی آیسین؟

مطمئن جواب داد:

- می‌فهمم.

عصبانی‌تر گفت:

- استادت اون رو برکت قبیله خونده، برای همین بقیه ازش کمک می‌خوان. می‌خوان با حضورش محصولشون پر بارتر و کارشون بهتر بشه.

شمن بلند شد و شانه‌های رئیس قبیله را گرفت.

- همه رو می‌دونم! بهتر از هر کسی می‌دونم. برا همین ازت کمک می‌خوام.

فالیاث یقه آیسین را گرفت و غرید:

- مردم قبول نمی‌کنن. نمی‌ذارن کسی که برکت ارواح رو داره، برا خودت برداری.

دستانش ...