شان به دنیای عجیب اطراف خود با دقت نگاه کرد، تا جایی که چشم کار میکرد کوچک ترین جنبشی دیده نمیشد؛ فقط درختان بدشکل خشک که انگار از آلمینیوم ساخته شده بودند به علاوه رودخانه سفید درخشان رو به رویش.

پس از چند دقیقه جست و جوی بی هدف در اطراف او نهایتا به جای اول خود بازگشت، شان آشکارا گیج شده بود.

سرانجام خسته از جست و جوی بیهوده زیر یکی از درخت های اطراف لم داد و به رودخانه خیره شد، رورخانه ی درخشان سرشار از مایعی عجیبی شبیه چسب مایع بود و بی حرکت و یخ زده به نظر میرسید؛ سرانجام بعد از دقیقه ای اندیشیدن شان تصمیم گرفت انگشتش را درون رودخانه فرو کند.

او به دقت انگشتش را جلو برد و نوک آن را در رودخانه فرو کرد، با این که کاملا یخ زده به نظر میرسید انگشت شان خیلی راحت درون مایع فرو رفت، مایع گرم بود و بافت اسلایم مانندی داشت؛ شان دستش را عقب کشید ولی مایع دستش را خیس نکرده بود، به آن نچسبیده بود و حتی اثری از آن روی دست شان دیده نمیشد.

شان به دقت انگشت خود را برسی کرد ولی فرقی احساس نکرد پس بیخیال شد؛ اما فقط چند ثانیه بعد حضور شخصی را در پست سرش احساس کرد، او سریعا روی برگرداند.

پسری کوچک، نهایتا ده ساله، با موهای سفید کوتاه و صورت بی احساس پشت سرش ایستاده بود و به افق خیره شده بود.

شان اول کمی تعجب کرد، از جای خود پرید و در سکوت به پسرک خیره شد.

پس از چند ثانیه سکوت شان بالاخره سکوت را شکست: "ببخشید ولی تو میدونی ما کجا هستیم؟"

اما پسر به سوال شان پاسخی نداد و بدون واکنش به خیره شدن ادامه داد.

-پسر...صدامو میشنوی؟

شان دستش را مقابل صورت کودک تکان داد ولی پسر همچنان واکنشی نشان نداد.

شان چند بار دیگر تلاش کرد تا با پسر صحبت کند ولی موفق نشد؛ پس از چند تلاش ناموفق دیگر نفس خود را محکم بیرون داد و د...