چه خوب بود اگر کسی مرا انتخاب می‌کرد تا در تک تک لحظات زندگی‌اش با او همراه می‌شدم و خاطرات تلخ و شیرین‌اش را در برگ برگ وجودم جای می‌دادم. آری من یک دفتر خاطرات هستم با ورق‌های سیاه و قلمی سپید که همیشه در کنارم است. هر روز صبح را با این امید آغاز می‌کردم که شاید کسی مرا انتخاب کند تا روزمرگی‌هایش را در من یادداشت کند.

بالاخره آن روز شیرین اتفاق افتاد. دختری با چشمانی به رنگ دریا به من ‌نگریست. با انگشتان بلند و لطیفش ورق‌هایم را لمس کرد و با صدایی دلنواز ‌گفت: «مامان، این همان دفتری است که می‌...