نوآ بعد از اینکه فهمید چقدر طول می‌کشد تا کاوش طبقه پنجم تمام شود، پرسید: «نمی‌تونی با رویاهات سرعت کاوش رو بیشتر کنی؟»

پلیو درحالی­که چای بیشتری در فنجانش می‌ریخت، گفت: «من خواب می‌بینم که تو از هزارتوی نفرین شده بیرون می‌ری. داری این کار رو می‌کنی، مگه نه؟L

نوآ قبل از اینکه توجهش را به جون و گابریل معطوف کند. در ذهنش لعنت فرستاد: «چرا همیشه گیر آدمای دیوونه میفتم؟»

 

پاک­سازی طبقه پنجم هزارتو سخت نبود، اما زمان مورد نیاز برای یافتن یک راه‌حل، بستگی به دانش حوزه‌ی ساختار داشت. نوآ می‌توانست با امتحان کردن هر ترکیب ممکن به منطقه بعدی برسد، اما جون و گابریل همراهش بودند و می‌توانستند این روند را تسریع کنند.

متخصص بودن در حوزه‌ی ساختار، راه‌حل‌های فوری ارائه نمی‌داد. جون و گابریل هنوز باید ترکیبات متعددی را می‌دیدند تا روند کلی طبقه و طرح‌بندی را که قصد پنهان کردنش را داشت، درک کنند. این کار زمان زیادی می‌برد.

مشکل اندازه هزارتو نبود. منطقه نسبتاً وسیع بود، اما متخصصان رتبه 9 می‌توانستند به سرعت از آن عبور کنند. با این­حال، تعداد ترکیبات ممکن و الزامات پشت تغییرات آن‌ها، آزاردهنده بود.

اول، گروه باید تمام ستون‌های فلزی موجود در هزارتو را پیدا می‌کرد. گفتن این کار آسان‌تر از انجام دادنش در یک محیط بود که دائماً در حال تغییر بود، اما در نهایت آن الزام را برطرف کردند.

پس از آن، نوآ و دیگران مجبور بودند شاهد تغییراتی باشند که هر ستون ایجاد می‌کرد. این تغییرات در یک چرخه تصادفی رخ می‌دادند و هر ساختار فلزی، بسته به آنچه در مقابلش بود، مجموعه‌ای خاص از چیدمان­ها را ایجاد می‌کرد.

ترکیباتی که بسته به آنچه تغییر می­دادند تغییر می‌کردند و چیدمان­های  خاصی که در پشت ستون‌های مختلف پنهان شده بودند، گروه را مجبور کردند تا قبل از توقف برای مشخص کردن وضعیت خود، چندین بار از طبقه پنجم عبور کنند. جون و گابریل هر آنچه را که نوآ از طریق دنیای تاریک یادداشت کرده بود، مطالعه کردند. آنها به طور غریزی یک الگو پیدا کرده بودند، اما باید قبل از حرکت مجدد، برنامه­ریزی می­کردند چطور آن را انجام دهند.

مدتی طول کشید، اما گروه در نهایت دوباره شروع به حرکت کرد. آنها با احتیاط پیشروی می‌کردند و مراقب بودند که هرگز بیش از حد به ستونی ...