چپتر ۲۱۳۰ – تونل‌ها

قدرت تله‌پورت هزارتوی نفرین‌شده، نوآ و بقیه را به محیطی باریک کشاند و او را مجبور کرد قوانین فضا را در دنیای تاریک دست­کاری کند. وقتی دیدش به محیط پایدار شد، تنها دیوارهای قهوه‌ای ‌رنگ سنگی‌ای را می‌دید و محیطی که آنها را محاصره کرده بودند آنقدر کوچک بود که یک لاکپشت به‌تنهایی می‌توانست آن را پُر کند.

درک نوآ از فضا اجازه داد که با همراهانش درون دنیای فشرده‌شده‌ی تاریک جاشوند، اما گشتن محیط همچنان دشوار بود. حتی اگر آرایه‌ی فضا-زمان را متناسب با موقعیت هر فرد تنظیم می‌کرد، جون و بقیه نمی‌توانستند آزادانه درون تکنیکش حرکت کنند،. از طرفی، لاکپشت رده‌بالا هم بی‌وقفه غر می‌زد.

«این محدودیت‌ها چی‌ان؟» لاکپشت رده‌بالایی آرام غر زد. «چطور قراره وقتی نمی‌تونم راحت این فضای تنگ رو رد کنم، حتی کمکی کنم؟»

نوآ با بی‌حوصلگی جواب داد: «نمی‌تونی کمکی کنی.» و سعی کرد درحالی­که غرغرهای لاکپشت در سرتاسر دنیای تاریک طنین‌انداز شده بود، نادیده‌اش بگیرد «اصلاً توی این تونل جانمی‌شی. می‌خوای چه­جوری دنبالمون بیای؟»

«تونل رو گسترش می‌دم.» رهبر با افتخار اعلام کرد.

نوآ پرسید: «یادت نیست درباره‌ی نابودی طبقات چی گفتیم؟ واقعاً می‌خوای ریسک کنی و چند سال دیگه هم گرسنگی بکشی؟»

لاکپشت رده‌بالایی اعلام کرد: «تحمل این محدودیت‌ها صرفاً من رو گرسنه‌تر می‌کنه!»

نوآ به‌خاطر این حرف آهی کشید. درکش از فضا با دنیای تاریک ترکیب شده و محیطی تقریباً بی‌نقص ساخته بود. چون آرایه‌ی فضا-زمان را کاملاً یک‌نواخت کش آورده بود، از بیرون، به سختی می‌شد تفاوتش را با دنیای واقعی تشخیص داد.

اما رهبر جانور جادویی در رده‌ بالایی بود. بدنش در برابر این نیروی خارجی مقاومت می‌کرد، چون حرکت آزادانه‌اش را محدود می‌ساخت.

«یه راه‌حل دارم، ولی خوشتون نمیاد،» نوآ بالاخره پیشنهادش را مطرح کرد.

لاکپشت‌ها راهکار نوآ را امتحان کردند، اما بلافاصله شکایت‌هایشان به ذهن نوآ سرازیر شد. او آن‌ها را در فضای ساخته‌شده از کریستال سیاهش جذب کرده بود، همان جایی که از آن به‌عنوان انبار استفاده می‌کرد. آن فضا شبیه به یک واقعیت مجزا بود، پس لاکپشت‌ها تحت فشار سرکوب نوآ قرار نمی‌گرفتند، اما از این که داخل نوآ بودند، اصلاً خوششان نمی‌آمد.

اسنور، نایت، دوان­لونگ، شافو و شمشیر شیطانی هر کاری ا...