لتیوس با قدم‌هایی آرام و منظم در میان خیابان‌های شلوغ قدم می‌زد. جمعیت بی‌شماری در حال رفت و آمد بودند، اکثرشان انسان‌هایی با چهره‌های خسته و دل‌مشغولی‌های بی‌پایان. 

هر قدمی که برمی‌داشت، حس می‌کرد بیشتر در میان این ازدحام فرومی‌رود، اما این احساس برای او لذت‌بخش بود. 

"هومم.. همیشه در بین انسان‌ها بودن لذت‌بخشه.." 

نفسی عمیق کشید و ادامه داد: 

"این همه احساسات منفی که در هوا جریان داره واقعاً شگفت‌انگیزه~" 

صدایش آرام و نرم بود، انگار که با خودش حرف می‌زند، و نفس عمیقی که کشید بیشتر به خاطر لذت بردن از هوای مملو از اضطراب و نارضایتی بود که برای او به مانند عطری خوشایند بود. 

پس از چند نفس عمیق دیگر، لتیوس لبخندی بر لب داشت و به پیاده‌روی ادامه داد، لذتی عمیق از این هوای آشغال سرشار از ...