حضور کاوه بر سکوی داوری تمام حاضرین را متعجب کرده بود! از تماشاگران گرفته تا شرکت کنندگان، هیچکس انتظار دیدن او را نداشت. 

پیرو حضور کاوه ارسلان محوطه اطراف را به دنبال ردی از رامونا جست و جو کرد اما خبری از حضور او نبود. ارسلان کمی سرخورده شد اما با شنیدن صدای کاوه به سرعت خودش را جمع و جور کرد و درحالی که هیجان و اضطراب درونش درحال رشد بود نگاهش بر روی او قفل شد. 

کاوه با صدایی رسا اعلام کرد: 

"درود بر حضار محترم. ورودتون رو به دوازدهمین آزمون ورودی دراگان خوشامد میگم. بنظر میرسه برخلاف سال های گذشته اینبار داوطلبین کمی برای شرکت در آزمون حضور دارند و این روند آزمون رو سرعت خواهد بخشید." 

همه شرکت کنندگان از جمله ارسلان به اطراف نگاه کردند. حق با کاوه بود، ارسلان انتظار حضور بیش از پنجاه شرکت کننده را داشت اما تعداد آن ها حتی به سی نفر هم نمیرسید! 

کاوه ادامه داد: 

"بهتره از تشریفات غیر ضروری دوری کنیم _ با چشمانی سرد و مصمم _ آزمون طی هشت ساعت برگذار میشه. ماموریت شما ورود به محل آزمون، پیدا کردن یکی از سه قربانی و خروج از محوطه هست." 

پچ پچ میان شرکت کنندگان شروع شد: 

"فقط سه قربانی حضور داره!؟" 

"یعنی فقط سه نفر میتونن قبول بشن!؟" 

"این منصفانه نیست!" 

 اما پس از چند لحظه کاوه در ادامه گفت: 

"برای شروع، به گروه های سه و یا چهار نفره تقسیم بشید. ده دقیقه زمان دارید تا هم تیمی های خودتون رو انتخاب کنید." 

شرکت کنندگان به سمت یکدیگر رفتند و صدای زمزمه هاشون محیط آزمون را فرا گرفت. افرادی که از پیش با دوستانشان شرکت کرده بودند به سادگی تیم خود را تکمیل کردند. تعدادی از اشراف زادگان و افراد رده بالا با یک دیگر گروه شدند و در آخر ارسلان تنها در مرکز آن ها ایستاده بود. برای لحظه ای احساس خفگی در گلویش تنفس را از او سلب نمود تا اینکه گرمایی را بر شانه اش احساس کرد. سرش را چرخواند، پسری با چشم و مو های قهوه ای درحالی که لبخند میزد به ارسلان گفت: 

"پسر، گروهی نداری؟ دوست داری به ما ملحق بشی؟" 

پشت سر او یک پسر قد بلند و لاغر اندام با چشمانی نافذ ب...