برنامه پیام‌رسانی را باز کرد. آب دهانش را قورت داد رو روی اسم چیبا زد. چشمانش با اضطراب روی خطوط دویدند:
- دوربین‌ها رو هک کردم و فیلم تو رو برداشتم. در مورد گوشی شکسته هم نگران نباش، قضیه حل شد. فقط پروتکل‌هایی رو که گفتم رعایت کن.
چیبا خیلی سربسته پاسخ داده بود. پیشانی میکایلا چروک خورد. اگر تلفنش به دست قبیله هیمورا افتاده بود، پس چیبا چگونه آن قضیه را حل کرد؟ می‌بایست به دیدن چیبا می‌رفت. هنوز ساعت سه بامداد بود. سه ساعت ناخودآگاه روی مبل خوابیده بود. تا جایی که به اخلاق چیبا اشراف داشت می‌دانست که آن دخترک معتاد تکنولوژی نزدیک ظهر از خواب بیدار می‌شود. گردن کشید و به کتاب باز خیره ماند.
هفت ساعت مطالعه کرده بود اما حتی به یک چهارم تاب هم نرسیده بود. آهی کشید. می‌بایست جایی را برای پنهان کردن کتاب می‌یافت. ممکن بود که چیبا اشخاصی را برای زیر و رو کردن خانه‌اش اجیر کند. نمی‌خواست گنج خانوادگی‌اش به دست آن دخترک موذی بیفتد یا از آن بویی ببرد. ایده‌ای به ذهنش رسید. شاید آن جد بزرگ جادویی برای مخفی کردن اشیاء در دست و بالش داشت...