یک هفته به سرعت گذشت و دوک لاموراک ارتش نزدیک به ده میلیون سرباز را چه با کمک پرچمداران و یا مزدور ها جمع کرده درحالی که به سمت کوهستان ممنوعه پیشروری می کرد.

«فوسارد می دانی چنین نبرد هایی با آواز فرشتگان ستاره ورود هر روح شجاع را به آغوش خداوند جشن می گیرند و ضیافتی برای کشته شدگان در آن سو برقرار است که ذهن ما حتی نمی تواند آن را تصور کند !»

فوسارد که در کنار او بر روی پگاسوس سیاه خود بود با زره تجملاتی که از ده مارکینز پشت سر او تجمل کمتری نداشت آهی کشید و به دوردست ها نگاه کرد .

«امیدوارم بتوانیم با نشان دادن قدرت خود به مذاکره ای برسیم چرا که با قدرت فعلی پادشاه شیطان می توان گفت که او پای محکم و برابری با دیگر جناحین دارد و اگر بتوانیم با او به مذاکره ای مناسب برسیم شاید سودی در پیش داشته باشیم.»

فوسارد البته انتظار عصبانی شدن لاموراک را داشت ولی اتفاقی افتاد که او را گیج کرد .

«اگر جان مؤمنان در امان باشد این بنده خداوند از هیچ هزینه ای دریغ نخواهم کرد ، ولی اگر آن شیطان به جان و روح ما چشم دوخته باشد عذاب الهی را به او نشان خواهم داد !»

فوسارد کمی گیج شد ولی با چنین طرز تفکری خیالش راحت شد چرا که او از تعصب شدید لاموراک می ترسید و تردید داشت که شاید بخواهد مانند بسیاری از اسقف ها موعظه خوانی کند و مردم را به جنگ خونین دعوت کند ، با اینحال استراتژی لاموراک بیشتر بر دفاع از سرزمین خودش متمرکز بود ، ولی فوسارد نیز از عامل این خونسردی لاموراک نسبت به پادشاه شیطان باخبر بود و آن هم نکشتن برادرش و همینطور تهدید او برای جنوب و جناح تاریک بود چرا که مطمئن بود جنوبی ها به هیچ وجه پای میز مذاکره نمی روند مگر مجبور باشند.

«امیدوارم مذاکره ای در بگیرد.»

با اینحال در جنوب آنها و در نزدیکی قلعه پادشاه شیطان دو ارتش رو به روی یکدیگر ایستاده بودند ، و قابل انتظار بود که یکی از جناح تاریک باشد ولی چنین نبود بلکه هر دو جناح آندد بودند ، پادشاه مرگ با ارتشی متشکل با پنج میلیون آندد در برابر هازارد با ارتش شانزده هزار نفری ایستاده بود.

[5,000,000 واحد آندد شیطانی عادی ، 150,000 آندد شیطانی کماندار ،100,000 آندد شیطانی شمشیرزن ، 20,000 واحد شمشیرزن نخبه ، 10,000 واحد کماندار نخبه ، 1,000 واحد جادوگر آندد شیطانی ، 50 غول...