صدای ضربان قلب ترسیده‌ی آسیلیوس، لبخند کم رمقی روی لب‌های ریجس نشاند. خنده‌های عصبی آسیلیوس بیشتر شد:

- هه هه هه! اینطور نگید خانم جوان. بالاخره افراد مغرض همه‌جا پیدا می‌شه. همیشه یه سریا هستن که چشم دیدن من رو ندارن و بهم تهمت می‌زنن.

ریجس در حال و هوای خودش بود که متوجه شد هوا به شدت گرم و تحمل ناپذیر شده است. آب دهانش را با صدا قورت داد و به زور نفسی کشید. درخششی سرخ تاریکی دخمه را روشن کرد. تخته‌سنگ در حال آب شدن بود و گدازه‌هایش پایین می‌ریخت. ریجس سرش را تا جایی که توانس بالا آورد. اولین چیزی که دید، چهره‌ی ترسیده و مبهوت آسیلوس بود.

تکه‌ای چوب با نوکی درخشان، سمت ریجس نشان...