چپتر ۳

کازوهیکو با خشم به در میکوبه و از عمد اونو روی سر چند تا از مارمولک ها میندازه. این اقدام شجاعانه باعث میشه تا بقیه ی سربازای حاضر در سالن هم واکنش نشون بدن و به جنگ تن به تن مشغول بشن. مهاجمین، ابزار جنگی بخصوصی ندارن اما چابکی بدنشون و همچنین قدرت فیزیکیشون مزیت های زیادی رو براشون تدارک دیده.

خون از پیشونی بلند کازوهیکو در حال ریختنه و اون هیچ اهمیتی نمیده که این مبارزه در پایان قراره به کجا و چی ختم بشه. در ظاهر، یک فرد شجاع و سرزنده به نظر میرسه اما خودش هم میدونه که فقط میل بقا هست که داره دستاشو برای مبارزه تحر*یک میکنه، به اضافه ی مقدار زیادی نفرت و خشم، وگرنه به نحوی این بوی مرگ هست که اونو به سمت انتهای این مبارزه به پیش میبره.

وقتی یکی از مارمولک ها از چهارچوب در بالا میره و خودشو از بالا روی سر کازوهیکو میندازه، اون دو با صدای بلندی روی زمین میوفتن و مشغول کشتی گرفتن میشن. یونیفورم نظامی کازوهیکو کم کم به خون سیاه مارمولک ها آغشته میشه و سالن پر از سر و صدای مرد ها و جیغ گوشخراش مهاجمین حاشیه ی کیهان میشه.

یکی از بالکن طبقه ی بالا فریاد میزنه: «بالگردا از راه رسیدن، خودتونو به محوطه ی بیرون برسونید.»

ساختمون ارتش لائوزی سقوط کرده و میشه از بوی آتش و سکوت سلاح های جنگی فهمید که خیلی وقته کار از کار گذشته. این موضوع برای کازوهیکو کمی عجیبه اما میتونه حدس بزنه که خرابکاری هایی که درون تاسیسات صورت گرفته باعث این سقوط زودهنگام شده. ظاهرا نژاد حاشیه ی کیهان اونقدرا هم کم هوش نیست چون یک انسان قادر نیست با جثه ی بزرگ خودش به راحتی و بدون دیده شدن از این تاسیسات بگذره.

.

.

.

همه چیز خیلی سریع اتفاق میوفته. قبل از اینکه کازوهیکو بتونه تمام نیروهای باقی مونده رو به بیرون و به سمت بالگرد هدایت کنه، صدای انفجار مهیبی به گوش میرسه. بعضی از افراد حاضر در سالن خیال میکنن که نیروهای کمکی از بقیه ی قرارگاه ها از راه رسیدن ولی این فقط یه موج حمله ی دیگه از طرف نیروهای حاشیه ی کیهانه. شهر سقوط کرده و دیگه خبری از امنیت و آرامش گذشته نیست.

شاید بشه گفت که خوشبخت ترین فرد حاضر در این ساختمون خوده کازهیکو هست چون براش هیچ اهمیتی نداره که آخر وقت اداری بتونه به خونه بر...