به بقیه بالا سرم نگاه کردم و گفتم:

- من حالت تهوع گرفتم می‌شه یه‌کم فاصله بگیرین؟!

سرجاشون برگشتن و من آروم گوشیم رو درآوردم.

مامان عصبی رو به صوفیه گفت:

- این باز آت‌وآشغال خورده؟!

نگاه عمو تیرداد به زیر میز افتاد و قبل از جواب صوف، گفت:

- رها؟

مامان عصبی نگاهش رو به عمو دوخت. عمو تیرداد با نگاهش به زیر میز اشاره کرد و مامان و بابا و بقیه نگاهشون به اون زیر کشیده شد.

گوشی رو تو دستم فشردم و رو به عمو گفتم:

- از پشت بهم خنجر زدی! دیگه دخترت نیستم.

عمو برام قیافه‌ش رو کج‌وکوله کرد و هم‌زمان جیغ مامان بلند شد:

- آوین!

بلافاصله از جام پریدم و دویدم تو آشپزخونه و پشت جزیره پناه گرفتم و تندتند گفتم:

- مامان شکر قهوه‌ای با قهوه‌ی اضافه خوردم! غلط کردم! به‌خدا حالم خوبه اصلاً طوریم نیس آخه!

از جاش بلند شد و عصبی گفت:

- ازت غافل شدم باید شورش رو دربیاری؟! نمی‌دونی زیاد چیزای چرب بخوری چِت می‌شه؟! هان؟

خاله آنید گفت:

- خیله‌خب حالا بشین رها!

مامان: نه این دیگه شورش رو درآورده!

بابا بلند شد و سعی کرد مامان رو بشونه و گفت:

- داره می‌گه حالش خوبه دیگه رها.

مامان: پس چرا این شکلی شده؟!

عمو مانی گفت:

- رها نمی‌خوای که مثل اون سری شه؟

من از غفلتشون استفاده کردم و زیرزیرکی پسورد گوشیم رو زدم و پیامی که برام اومده بود رو باز کردم. رضا بود. گفته بود «ببخشید دیر پیام دادم، جایی هستم.»

سریع و تندتند نوشتم «کجایی؟ می‌شه منم بیام؟». فقط می‌خواستم نجات پیدا کنم.

صوفیه داشت به مامان می‌گفت،:

- همه‌ش رو که نخورده، منم کنارش می‌خوردم.

عمو تیرداد با مسخرگی گفت:

- الان واقعاً دارین سر خوردن بحث می‌کنین؟!

مامان که بین بازوهای بابا مهار شده بود، عصبی گفت:

- نخیر! من از این شیطونیاش بدم میاد. هربار ازش غفلت کنم و ببینه فرصت گیر آورده باید یه گندی بزنه!

رضا پیام داد «آره بیا. آدرس بدم یا بیام دنبالت؟»

بلافاصله نوشتم «بی‌زحمت بیا دنبالم.» که صدای حرصی بابا دراومد:

- آوین؟! معلوم هست داری چی‌کار می‌کنی؟! این بلبشو زیر سر توئه‌ها.

سرم عین فنر...