جیغ زد:

- رها!

خودش رو انداخت کنارم و کمک کرد تا بلند بشم. نیم اینچی از زمین فاصله گرفتم که نزدیک بود دوباره بیفتم؛ اما آنید زیر بازوم رو گرفت و کمکم کرد بایستم. باهم از اون اتاقک خارج شدیم و من سام و مانی رو دیدم که با فاضل و تیرداد و صوف با مکس درگیر بودن.

نالیدم:

- این... اینجا چه خبره؟

آنید محکم‌تر من رو چسبید و گفت:

- ولش کن رها، باید سریع ببرمت پایین. ما با زهرا و حامد و زکریا تماس گرفتیم.

متعجب برگشتم سمتش.

- چی؟

من رو کشوند سمت در که دیدم مکس اسلحه‌ای برای فاضل پرت کرد. جیغ زدم:

- سام اون اسلحه دا...

اما وسط حرفم دوباره خون بالا آوردم.

سام نگاهی به من و فاضل انداخت و دوید سمت من. داد زدم:

- نه سا...

و باز هم استفراغ خون.

فاضل رو دیدم که سام رو نشونه گرفت. وحشت‌زده به سام نگاه کردم و سریع دویدم سمت فاضل.

آنید جیغ زد:

- رها!

سام: جلوش رو بگیر!

دویدم سمت فاضل و همین‌که خواست شلیک کنه، دستش رو سمت دیگه‌ای مایل کردم و شلیک کرد. لوستر بزرگ بالای سرمون با شدت کنده و پرت شد روی زمین. جیغ من و آنید یکی شد با پرت‌شدن همه‌مون به گوشه‌ای. خرده‌شیشه‌های کریستالی و قطعات لوستر رومون پاشیده شد و من زخمی‌تر از قبل شدم.

از بین اون‌همه خرده‌شیشه بیرون اومدم و فاضل رو چندمتری خودم دیدم که سعی داشت اسلحه رو روی سامی تنظیم کنه که اون‌ور پرت شده بود و داشت بلند می‌شد. نفس‌نفس‌زنون و وحشت‌زده از جام بلند شدم و لنگون حرکت کردم سمت فاضل. لگدی به دستش زدم که تفنگ پرت شد و اون داد زد:

- دختره‌ی آشغال!

و خواست سمتم هجوم بیاره که سریع دویدم سمت اون پنجره‌ی بزرگ و مکسی که دقیقاً همون‌ جا افتاده بود.

صوف با دیدنم و نگاه من بهش، منظورم رو گرفت و سریع مکس رو هل داد. قبل از اینکه مکس به خودش بیاد، من گرفتمش و محکم پرتش کردم سمت پنجره. مکس با شدت به شیشه‌ی پنجره‌ی بزرگ برخ...