چپتر ۳۶

می‌تونستم بفهمم که آنید هم به حد من متعجبه و سام و مانی و تیرداد هم گیج شدن. سام پرسید:

- شما همدیگه رو می‌شناسین؟

دهن باز کردم و رو کردم سمت سام که صوف با لبخند گفت:

- اوه بله سام عزیز! من و رهای دلبندم همدیگه رو خیلی خوب می‌شناسیم.

به من خیره شد و گفت:

- در واقع، رهای عزیزم برای من کار می‌کنه.

دوباره دهن باز کردم که دومرتبه پرید وسط حرفم:

- و مأموریتی داشت که متأسفانه...

چشم‌هاش رو ریز کرد و ادامه داد:

- شکست خورد!

مکث کرد و ادامه داد:

- مدت زیادی از مأموریتت گذشت، از طرفی خبری هم بهم نمی‌دادی؛ بنابراین دو نفر از رابطام رو فرستادم تا اطلاعات کسب کنن و وقتی فهمیدم اوضاع چقدر وخیمه، تصمیم گرفتم خودم وارد عمل بشم.

آب دهنم رو قورت دادم که لبخند تمسخرآمیزی زد، کت پشمیش رو مرتب و شال‌گردن سبزرنگش رو صاف کرد، بعد خندید و گفت:

- معمولاً شخصاً به مشکلات رسیدگی نمی‌کنم. بالاخره آدم دارم دیگه.

و به سام نگاه کرد و ادامه داد:

- حتماً منظورم رو می‌فهمی سام عزیز.

شونه‌ای بالا انداخت و ادامه داد:

- اما خب موضوع رها چیزی فراتر از سایر مشکلاتم بود که باید شخصاً بررسی می‌شد.

سام ابرویی بالا انداخت که صوف رو به آنید گفت:

- و آنید که به‌جای اینکه حداقل خودش مأموریت رو تموم کنه، پابه‌پای رها راه اومد و کاملاً از مأموریت منصرف شد.

آنید آب دهنش رو قورت داد و لبش رو گاز گرفت که صوف به من نگاه کرد.

- رها ناامیدم کردی.

سریع گفتم:

- من...

اما سام وسط حرفم گفت:

- معلوم هست چه خبره؟!

گیج بود و مانی و تیرداد هم در حد اون. رو کردم سمتش و همین‌که دهن باز کردم، صوف گفت:

- جناب سام راد، رها و همچنین آنید برای من کار می‌کنن. اونا آدمای من هستن و...

عصبی بودم، از طرفی حالم هم بدتر شده بود، آدرنالینم هم زده بود بالا و کاملاً از کوره در رفته بودم. وسط حرف صوف، داد زدم:

- تو حق...