چپتر ۶ نامه‌ای برای ... اون خودش رو پهنه ی خالی و ژرف و ساکنی از آسمون میرسونه و در حالی که به منظره ی با شکوه و خوشرنگ و آهنگین رو به روی خودش نگاه میکنه مشغول مراقبه میشه و توی قلبش، حرفایی که دوست داره برای رفقاش بنویسه رو مرور میکنه: «مدت زیادی از آخرین باری که صحبت کردیم میگذره.» «همه چیز خیلی زود گذشت.» «انگار همین دیروز بود که...» «من فکر میکنم که اتفاقاتی در حال رخ دادنه، امید دارم که به یکی از نقطه عطف های زندگیم رسیده باشم. اما مثل همیشه ترجیح میدم که چیزهایی از گذشته ی شیرینی که با هم داشتیم رو مرور کنم و کیفیت شگفت انگیزی که در درون شما بود و هست.» «نمی تونم آرزو کنم که ای کاش پیشم بودید چون من هنوزم در مراقبت از افرادی که بهشون علاقه دارم ناتوانم.» «واقعا متاسفم که مجبور شدید اون روز ها رو ببینید... چیزی برای حسرت خوردن نیست چون هنوز هم ایده ای ندارم که چطور می تونستم جلوی افتادن اون اتفاقات بد رو بگیرم.» «توی فکرم که کاری انجام بدم، کاری که باعث بشه شگفتی شما رو به یاد بیارم. ای کاش می تونستم همه رو مثل شما دوست داشته باشم.» «قصد دارم دوباره سفر کنم و چیزهای جدیدی رو یاد بگیرم. فکر میکنم اگر امروز شما هم بودید همین کار رو میکردید. دیگه از کسایی که بابت قلب شکسته ی شما ازشون کینه داشتم چیز بخصوصی باقی نمونده. همه شون مثل سگ های مریضی، گوشه و کنار دنیا افتادن و منظر تیر خلاصی هستن. چیزی که برام عجیبه اینه که من چطور هنوز زنده هستم؟ خیلی وقته که بازیابی نشدم و تراشه های درون بدنم خیلی قدیمی شدن. نه توانش رو دارم و نه پول و اعتبارشو که چند تا تراشه ی جدید بگیرم... و البته نه دیگه علاقه اش رو. اگر دلیلی برای زندگی نباشه، یه کالبد خوب به چه دردم میخوره؟» «دلم براتون خیلی تنگ شده اما حتی اگر بگید که هنوز دلیلی برای دوست داشتنم دارید کافیه.» «تنها لحظه ای که از عبوس زندگی کردنم حس شرمندگی ندارم وقتی هست که رو به روی شما می‌ایستم و میگم که یادم نرفته چه رنجی رو م...