چپتر۵ بازطراحی بازی سایسون کد های جدید رو بارگذاری میکنه و دوباره وارد فضای بازی میشه. اینطور به نظر میرسه که تصویرگری محیط، تغییر کرده. این بار میشه یه پرده‌ی سفید رو در انتهای اتاق دید، با یک چهارپایه برای نشستن. قبل از این که سایسون بتونه تمام جزئیات محیط رو از نظر بگذرونه، در باز میشه و مردی با کت شیک و خوش دوخت وارد میشه. چشم های اون کمی ناراحت و مریض به نظر میرسه، موهاش مشکیه و کیف بزرگی رو به همراه داره. سایسون احساس میکنه که مرد تازه وارد، فردی خجالتی و متین هست. «سلام وقت شما بخیر باشه، می تونم کمک تون کنم؟» ان پی سی از این خوش آمد گویی خوشش میاد و در حالی که کیفش رو روی میز قرار میده، لبخند محجوبی میزنه: «عصرتون بخیر باشه، برای پیدا کردن یه مدل عکاسی به اینجا اومدم و بر حسب اتفاق، با شما رو به رو شدم. لهجه ی جالبی دارید ولی نمی تونم حدس بزنم که مال کدوم منطقه هستید.» سایسون در حالی که با دقت به ابزار عکاسی توی کیف نگاه میکنه، با خودش فکر میکنه که آیا صحبت کردن در مورد اینکه اهل زمین نیست کار درستیه؟ «فکر کنم جزو هیچ کدوم از مناطقی که میشناسید نیستم.» نگاه ان پی سی برای لحظه ای خیره و متعجب میشه اما در ادامه، سایسون رو به سمت چهارپایه راهنمایی میکنه. «اگر اینجا بشینید می تونم از شما یه عکس خوب بگیرم.» سایسون به پرده ی سفید اشاره میکنه. «میخواید که منظره ی پشت سرم همینقدر خالی باشه؟» ان پی سی در حالی که چهار پایه ی دوربینش رو تنظیم میکنه لبخند کمرنگی میزنه. «این روزا علم پیشرفت کرده، تصویری که در نهایت میبینی، حاصل ترکیب شدن چندین لنزه. خیلی جالبه مگه نه؟» سایسون انگشت اشاره ی خودش رو بالا میاره و ایده ی فلسفی ای که به ذهنش رسیده رو بیان میکنه: «اگه تجربه ی ما از زندگی هم مثل عکس های امروزی باشه چی؟» توی همین لحظه،...