نگاهش به صفحه گوشی قفل شده بود و پیام دیا را می خواند  «اگه فکر میکنی دروغ میگم، امتحانش کن. اون آدمی نیست که فکر میکنی.....»
انگشتان کشیده اش شروع به بازی روی کیبورد کردند و کلماتی را تایپ کرد.
 «زیادی فکر میکنی، آدما رو از دارا یا ندار بودنشون قضاوت نکن.»
 «باشه تو درست میگی! اگه فکر میکنی اینجوری نیست پس امتحانش کن.»
 «چرت و پرت نگو دیا، به تو ربطی نداره.»
صدای آهنگ داخل ماشین پخش می شد، رز با یک دست فرمون ماشین را نگه می داشت و با دست دیگرش بشکن می زد. صدای گیرای رز، از خود خواننده کم نداشت. برای آتان مخصوصا بیشتر توجهش به صدای او بود و از نگاه کردن به چهره اش لذت می برد.
رز صدای موسیقی را پایین آورد و پرسید:
 «چیشد یه دفعه اخمات تو هم رفت، با کی چت میکردی؟»
 «با یه علاف که شب و روز نمیشناسه!»
 «این علاف که میگی دختره؟»
 «شاید، شایدم نه»
 «اوهوم» ای گفت و خواندن آهنگش را از سر گرفت:
...... 
 «سرم رو سینته، گوش میدم به حرفاتو
لالایی منه، دم دم نفس هاتو 
چشام کمونه کرد، افتاد روی عکساتو 
همه دنیام شده، خاطرات من با تو 
..... 
نمیدونم اگه، یه روز بری میمیرم؟ 
نباشی من دیگه، غذا نخورده سیرم
بهت میگم تویی همه دین و آیینم 
میگی : آره ولی، نگاهی کنه میرم!
.... 
که زخم قلب من، نمونه ی کارته؟ 
برا...