صدای هیاهو و اعتراض جمعیت بلند شد؛ بسیاری قضاوت بانو را زیر سوال بردند، رد شدن بی دلیل ماجراجویان قدرتمندی که میشناختند و قبولی این جوان بی نام و نشان و حتی خطاب وی به عنوان استاد شمشیر در ذهن آنها منطقی به نظر نمیرسید.

بانو که اعتراض متقاضیان را دید فنجان چای خود را محکم روی میز کوبید؛ سپس بلند شد، دست خود را روی عینک ته استکانی ظریف روی چشمانش گذاشت و گفت: "قضاوت من بر اساس این آرتیفکته. هر کس هم شک داره میتونه داوطلب بشه تا اطلاعات قدرتش رو همینجا به همه اعلام کنم."

آرتیفکت ها آیتیم های کمیابی بودند که به صورت طبیعی و با جذب اتفاقی مانا توسط روح اشیاء به وجود میآمدند و با توجه به میزان مانای جذب شده توانایی های ویژه ای پیدا میکردند؛ در نگاه اول گلدس هم یک آرتیفکت به نظر میآمد.

پس از شنیدن صحبت های بانو همه ساکت شدند؛ کسی نمیخواست میزان قدرتی که دارد لو برود، لو رفتن آنها ممکن بود زندگی فرد را به خطر بیندازد.

شان هم ساکت ماند، در راه ریپیز مدام درحال تمرین بود ولی رسیدن به اوج نباید به این سادگی باشد؛ فکر کرد شاید گلدس دلیل رشد ناگهانی او است، شاید هم رشد طبیعی دیگر جهانی ها باید همین قدر سریع باشد.

پس از همه آن اتفاقات شان با احترام توسط خدمتکار به اتاقی راهنمایی شد؛ پس از حدود نیم ساعت مرد میانسال قد بلندی با سر و روی تراشیده هم توسط خدمتکار به آن اتاق راهنمایی شد؛ احتمالا او هم یک منتخب دیگر بود.

جلسه توجیهی، شناسایی و تایید هویت، دوختن لباس فرم و...حدود دو روز طول کشید؛ بنابرین شان در روز سوم آماده شروع کار جدیدش به عنوان محافظ شخصی قهرمان ساتو بود؛ نمیفهمید چرا یک قهرمان باید به محافظت نیاز داشته باشد ولی خوشحالی خود را انکار نمیکرد چون راه او برای ورود به قصر هموار شده بود.

خیلی زود به بانوی مسئول آزمون وظیفه داده شد تا شان و همکار جدیدش را به اتاق قهرمان ساتو راهنمایی کند؛ ساتو مردی حدوداً سی تا چهل ساله، لاغر اندام و کوتاه قد ...