در سال 9924، در ماه ریویلس، در شهری به نام ایکسایلین، پسری در دل تاریکی فاحشه‌خانه‌ای به دنیا آمد. موهای مشکی و چشمان نقره‌ای‌اش، از همان ابتدا حکایتی از تقدیر تلخ و غمگینش را روایت می‌کردند. مادرش، که او را فرزند ناخواسته‌ای می‌دانست، هرچند به قلب خود حس بی‌رحمی داشت، اما نمی‌توانست او را رها کند. در شهری که جمعیت به حداقل رسیده بود، حتی یک جان کوچک نیز به قیمت جان دیگران حفظ می‌شد. بدین‌گونه بود که پسر از آن ابتدا در جهان ظلم و تباهی آغاز به زیستن کرد.
چشم‌های مادر همیشه از او دور بود. در هر گوشه‌ی خانه، در هر لحظه‌ای از روز، در چهره‌ی مادرش تنها چیزی که می‌توانست مشاهده کند، بی‌احساسی و سردی بود. او هرگز نگاهی پر از محبت یا حتی همدلی دریافت نکرده بود. مادرش فقط یک بار نگاهش کرد، زمانی که هنوز در گهواره بود، و حتی آن نگاه نیز بیشتر شبیه به نگاه کسی بود که به شیئی بی‌ارزش نگاه می‌کند، نه به یک انسان زنده. هر روز و هر شب، پسر با تمام وجود احساس می‌کرد که هیچ‌گاه در این دنیا جایی نخواهد داشت.
با گذشت زمان، هرچه بیشتر به سن بلوغ می‌رسید، شکاف میان جهان کودکانه‌اش و واقعیت تلخ زندگی روز به روز عمیق‌تر می‌شد. او نمی‌فهمید چرا مادرش با مردان غریبه درآمیخته است، اما در دل خود همیشه خیالاتی از گام برداشتن بر روی ستارگان داشت، گویی در جستجوی چیزی پاک و بی‌گناه در این دنیای آلوده بود. در این خیال...