چشمانش را محکم بست. صدایش برای اولین بار بالا رفت و خشم درونش را روی سر روباه کوچک فرود آورد:

- برای یه بار هم که شده تنهام بذار! تقصیر من بود که به تمرین همگانی گند خورد! اگه... اگه من نبودم هیچ کدوم از این اتفاقات نمی‌‌افتاد! بابا شرمنده نمی‌شد و بقیه به خاطر منِ احمق چلفتی مسخره‌اش نمی‌کردن! اینو بفهم و دست از آزارم بکش!

گوش‌های کیتوی بی‌نوا به عقب رانده شده بود. دم پشمالویش بی‌حرکت روی زمین قرار داشت. در چشمان نقره‌ایش ناباوری موج می‌زد. آکامه با حرص و خشمی آزاد شده نگاهش را از روباه یخزده در بوران خشمش، کند و پای‌کوبان از او دور شد. کیتوی ک...