رانمارو ابروی زخمی‌اش را بالا داد و بدون نگاه به کیتو جوابش را داد:

- خفه شو توله روباه! تو از قبیله هیمورا نیستی که بخوای برای ما نگران باشی!

کیتو دندان‌های سفیدش را روی هم فشرد. موهای کوتاهش به رنگ سفید برگشتند و گوش‌های مخملینش ظاهر گشتند. دست خودش نبود. هر موقع که هیجان‌زده می‌شد به حالت نیمه روباه بودنش شیفت می‌داد. از روی صندلی پایین پرید و سمت رانمارو چرخید:

- تا جایی که می‌دونم من پسر بزرگ رئیس قبیله‌ام!

رانمارو پوزخندی زد و دستش را بالا آورد. نگاهی تحقیرآمیز به پسرک لاغراندام با آن چشمان نقره‌ای وحشی کرد. دستش به صورت مردانه‌اش کشید:

- توله‌ی یه زنیکه قاتل و نفوذی جزو قبیله‌ی ما نیس!

آکامه شرم و آزردگی را در چهره‌ی برادر کوچکش دید. به خودش آمد. شلوار سیاهش زیر فشار پنجه‌های ظریفش چروک شده بود....