اغوای یک دوک بی‌احساس
قسمت: 49
- اندازه متن
- فونت متن
- چینش متن
- رنگ زمینه
- ذخیره تنظیمات
اغوای دوک بی‌احساس فصل چهل و نه:
لیونل، ریو رو بلند کرد و اون رو به سمت تخت دوشس برد.
بدن لیونل مثل یه کوره داغ بود. سایه بزرگ سیاهش، تهدید کننده به شمار می رفت. ریو متوجه شد که از این خوی حیوانی دوک خوشش میاد. طعمی بود که ریو ازش خبر نداشت.
«لیونل.»
ریو دست هاشو محکم دور گردن لیونل حلقه کرد.
«من میخوامت. پس برام صبر کن.»
چشمهای لیونل به طرز تهدید آمیزی برق زد.
لیونل کنار گوشش زمزمه‌وار گفت:«نوبت منه که تورو اذیت کنم؟»
پوست داغ ریو، با بدنش برخورد کرد.
«من امروز میخواستم خودداری کنم.»
حالت در هم پیچیده لیونل، نظر ریو رو جلب کرد. ریو تمام حواسش رو فقط روی لمس لیونل متمرکز کردش. گرم و دور بود.
بدنش در برابر بدن لیونل بود. لیونلی که اون فقط آرزوش رو در سرش داشت...
خوی وحشی لیونل بر ریو تسلط کاملی داشت.
ریو گردنش رو محکم چسبیده بود تا از دورشدنش جلوگیری بکنه.
«ل-لیونل؟!»
لیونل یه حیوان وحشی به شمار می اومد و به نظر می‌رسید ریو تبدیل به بهترین طعمه براش شده بود.
لیونل با دستاش با تموم بدن اون بازی میکرد.
«ریو.»
صدای لیونل تو گوشش پیچید.
ریو کاملا غرق شد.
اون از قبل خسته شده بود و نمیتونست چیزی بگه.
لیونل بازوهای سست و تحلیل رفته ریو رو بالا برد و بازیگوشانه گفت:«همسرم باید بنیه‌اش رو بالا ببره.»
«بنظرت تو کسی محسوب نمیشی که سرشار از بنیه و استقامته؟»
«اره. من میتونم...»
ریو به لیونل که هنوز پر از انرژی بود، خیره شد. با اینحال، دیگه تهدیدی برای لیونل محسوب نمی‌شد، چون بدنش خسته و درمانده شده بود.
ریو آهی بیرون داد و سپس خمیازه کوچکی کشید.
ریو از چهره لیونل خجالت کشید.
ریو زخم های مخوفِ متعددی که روی بدن دوک حک شده بود رو دید و نفسش رو حبس کرد.
لیونل زیبا بنظر می‌رسید.
با این حال، جای زخم رو سمت چپ صورتش و زخم های بیشمار بدنش نشون میداد که اون به چه تعداد مرگ غلبه کرده.
«درد میکنه؟»
ریو جای زخم روی صورت و کنار قلبش رو نوازش کرد.
این زخم ها حتما دردناک و خطرناک ...
کتاب‌های تصادفی
