چپتر ۲ پیشنهاد زمینی میدونه که پوستش کلفت تر از این حرفاست. ولی بالاخره باید چیزی برای سرگرم شدن پیدا بشه. این روزها، همه نات های (واحد پول) خودشون رو برای سرگرمی های لوس و منزجر کننده خرج میکنن اما سایسون خودش رو گول نمیزنه. اما امشب قرار نیست که سایسون در کسالت و رکود بگذرونه. چیزی نمیگذره که حرکت یک توده ی انرژی رو توی دیوار های اتاق، احساس میکنه و می تونه حضور یک وجود بیگانه رو ادراک کنه. با این وجود، از سمتش احساس خطری دریافت نمیکنه. سایسون در ابتدا قصد داره که کمی این وجود رو نادیده بگیره و مشغول ضبط کردن صدای خودش بشه اما وقتی که رشته‌ی افکارش پاره شد، صرفا میکروفون رو خاموش کرد و با خونسردی صندلیش رو به طرف توده ی انرژی چرخوند. موجودی که شاخ های بلند گوزن مانندی داره و موهای زرد بلندش روی شونه های مردونه اما پوشیده از خزش ریخته، به آرومی از دیوار بیرون میاد. مشخصا اون فقط یه روحه و حتی اگر بخواد هم نمی تونه تخریب زیادی به وجود بیاره. سایسون صرفا با یک نگاه متوجه میشه که اون از دنیاهای سطح پایینی به این قلمرو اومده و می دونه که اغلب این موجودات، اگر واقعا کار جدی ای داشته باشن، کارشون در چه سطحه. این موجود بیگانه که مورانو سانسو نام داره، به آرومی و همینطور که پاهاش توی هوا معلقه به سایسون نزدیک میشه. انتظار داره که بتونه در برخورد اول، تا حدی اونو تحت تاثیر قرار بده اما لبخند ناخوش آیندی روی چهره ی سایسون هست و چشم هاش یخی و سرد به نظر میرسن. مورانو که به چند سانتی صندلی سایسون رسیده مکثی میکنه و با ناراحتی، بازدم داغی رو از دماغش به بیرون میفرسته که کمی رنگ هاله اش رو تغییر میده. «ببینم تو واقعا از ارواح نمیترسی؟» سایسون که غافلگیر نشده میگه: «نه رفیق...نمی‌ترسم.» مورانو می ایسته و حتی اگر ذره ای حالت رعب انگیز هم درون هاله اش وجود داشته محو میشه و دست به سینه به سایسو...