چپتر 39: زیر پا له کردن بچه پولدار

جونگ کوآنگ­هیون نمی­توانست بلافاصله پایگاه کانگ­جون در ساختمان دی­فنگ را نابود کند.

بخش مسکونی تا پایان مهلت قرارداد قلمرو کانگ­جون می­ماند. اما زمانی که قرارداد به پایان می­رسید و آن محل به کونگ کوآنگ­هیون تعلق می­گرفت، کانگ­جون در موقعیت دشواری قرار می­گرفت.

همه این­ها به دلیل قدرت پول بود! او صاحب یک ساختمان هفت میلیاردی بود، پس خریدن ساختمان دی­فنگ برای جونگ کوآنگ­هیون کار مشکلی نبود.

اما، کانگ­جون نیز پول داشت. 12.5 میلیون وون.

البته، این برای جونگ کوآنگ­هیون رقت انگیز بود. با اینحال، اگر کانگ­جون به درستی از آن استفاده می­کرد می­توانست اسلحه قدرتمندی علیه جونگ کوآنگ­هیون باشد.

«جونگ کوآنگ­هیون! حتما فکر می­کنی خیلی قدرتمند هستی. فکر نکن به همین زودی برنده شدی.»

کانگ­جون لبخندی موزیانه زد.

«این بی معنیه! حتی اگه ساختمان دی­فنگ رو بخری، جنگ هنوز تموم نشده.»

کانگ­جون به هیچ وجه قصد نداشت پایگاه خود در ساختمان دی­فنگ را تسلیم کند. پایگاهش، سربازخانه و موسسه تحقیقاتی او آنجا بود.

با اینحال، تصمیم گرفت برای بدترین شرایط آماده شود.

یک پایگاه جدید!

برای یک حاکم، این امکان وجود داشت که بیش از یک پایگاه داشته باشد. اگه حاکم در واقعیت پول کافی داشته باشد حتی می­تواند هزاران پایگاه بسازد.

با اینحال، ساخت یک پایگاه جدید تا حدودی دشوار بود.

جمع آوری پول، اجاره یا خرید پایگاه جدید در دنیای واقعی زمان بر بود. سپس او باید صبر می­کرد تا درب دنیای رویاهای تهی باز شود. پایگاه، تنها پس از ورود به رویاهای تهی قابل ساختن بود.

مشکل این بود که حاکم می­بایست به تنهایی با هیولاهای نزدیک پایگاه جدید می­جنگید! این می­توانست خطرناک باشد.

البته، افراد ثروتمندی مانند جونگ کوآنگ­هیون می­توانستند پایگاه جدید خود را تحت شرایط موردعلاقه خود بسازند. اگر خود صاحب ساختمان باشد، برایش هیچ خطری ندارد و منابع زیاد، به این معنی است که فرد می­تواند به راحتی سربازخانه و موسسه تحقیقاتی مورد نیاز خود را بسازد.

شرایط کانگ­جون کاملا متفاوت بود. حتی اگر او 12.5 میلیون وون داشت، این تنها به او اجازه می­داد یک سوئیت آپارتمانی با امکانات مناسب اجاره کند.

با اینکه تنها یک اتاق بود، باز هم از بخش مسکونی دی‌فنگ بهتر بود. و اگر از پیش خالی باشد، حتی می­توانست بلافاصله پس از امضای قرارداد، نقل مکان کند.

سوئیت آپارتمان اِکو.

آن­جا اخیرا باز شده بود و امکاناتش در مقایسه با بخش مسکونی دی­فنگ، شگفت انگیز بود. آنجا سرویس بهداشتی با حمام بزرگ و حتی سینک روشویی داشت. تخت هم برای خوابیدن، خیلی راحت به نظر می­رسید.

حالا که کانگ­جون پول در می­آورد، دلیلی نداشت یک آپارتمان ارزان قیمت اجاره کند. به هرحال، نزدیک دی­فنگ، محل­های ارزان قیمت زیادی وجود نداشت.

«هوهو! چه مرد خوشتیپی. اینجا تمیزه و امکانات خوبی داره. تو کارمند دفتری هستی؟»

صاحب سوئیت آپارتمان که یک زن سی ساله بود، به کانگ­جون خوشامد گفت.

«بله. اینجا اتاق خالی هم داره؟»

«با اینکه خیلی وقت نیست اینجا باز شده، خیلی از اتاق­هامون پر شدن. اتاق 307 چطوره؟ ماهی 520.000 وون قیمت اجارشه، ولی برای ماه اول، بهت 20.000 وون تخفیف میدم. کی اسباب کشی می­کنی؟»

بیشتر اتاق­ها پر شده بودند و به نظر نمی­رسید اتاق­های زیادی خالی باشند. در حقیقت، به همین دلیل اینجا را انتخاب کرده بود.

«پس فردا نقل مکان می­کنم. بقیه پول رو همون موقع پرداخت می­کنم.»

کانگ­جون 50.000 وون به عنوان پیش­پرداخت داد و برای اتاق 307...