فصل ۶۷۰. ویرانی

عنوان «شیطان آسمانی» معنی آشکاری داشت، اما نوآ هرگز در مورد دوازده شیاطین دیگر سؤالی نکرده بود.

هر سازمانی آداب و رسوم خود را داشت و فرقه‌های شیطانیِ کشور پاپرال افتخار می‌کردند که با عنوان «شیاطین» شناخته و نام‌بُرده شوند.

نوآ اهمیت چندانی به این موضوع نداده بود، زیرا به نظر نمی‌رسید آن اسم‌ها معنی خاصی داشته باشند.

فقط نام شیطان رویابین تا حدودی شبیه خود او بود.

اما سؤالی که او مطرح کرد، می‌گفت موضوع به همین سادگی نیست.

شیطان‌ها بعد از این سوال دیگر صحبت نکردند و نوآ در حالی که به آرامی دنبال آن‌ها می‌رفت، منتظر توضیح ماند.

نوآ بلافاصله به این فکر کرده بود که ممکن است پاداش‌هایی دریافت کند و در درونش شروع به انتظار کرد.

نیرو‌های سطح قهرمان هایو همگی در این زمان مشغول بودند و وقت خود را برای چیزهای کم اهمیت تلف نمی‌کردند.

هر چهار نفر از راهروهای لاجوردی گذشتند تا به یک منطقه‌ی زیرزمینی بزرگ دیگر برسند.

خطوط درخشان زیادی روی سطح آن زمین صخره‌ای وجود داشت و نوآ توانست ببیند که شباهت‌‌هایی بین آن‌ها و خطوطی که در اولین دیدارش با شیطان تعقیب‌گر دیده بود وجود دارد.

آ‌نجا محل تمرین شخصی پدرسالار هایو بود!

نوآ روح سی و هفت را در داخل آن ناحیه دید.

سی‌و‌هفت با موهای بلند و اثیری همیشگی‌اش در آن‌جا ایستاده بود و به ‌نظر می‌رسید که کاملا روی تجزیه ‌و تحلیل آرایه‌‌ی وسیع مقابل‌اش متمرکز شده است.

او حتی متوجه ورود چهار تهذیب‌‌گر سطح قهرمان نشد، انگار که با تمام وجودش، غرق در مطالعه‌ی آن خطوط درخشان شده است.

شیطان تعقیب‌گر در حالی که گروه را به طرف دیگر اتاق هدایت می‌کرد گفت:«من اون رو موظف کردم که تمام ساختارهای هایو رو با شروع از محل تمرین من بهبود ببخشه. با هر پیشرفت یا نقص احتمالی‌ای که پیدا کنه، می‌تونه به یک صفحه از تکنیک استاد دسترسی داشته باشه.»

پس از طنین‌انداز شدن آن کلمات در سالن، شیطان‌ها رگه‌‌ای از نگرانی را نشان می‌دادند و نوآ نیز گیج شده بود.

آنها به رفاه سی‌وهفت اهمیت نمی‌دادند و نمی‌فهمیدند که شیطان تعقیب‌گر چگونه می‌تواند به کسی اجازه دهد تا تکنیک تهذیب‌اش ...