فصل اول: بی‌گناه‌ترین زندانی                                                                           
چپتراول: جلسه شورای فرماندهی

در اتاق جلسات مرکز فرماندهی جزیره که فضایی به ابعاد 72 مترمربع بود، یک صفحه نمایشگر بزرگ به دیوار چسبیده بود به طوری که تمام دیوار را پوشش می‌داد. در جلوی نمایشگر، میز فلزی مستطیل شکل بزرگی با صندلی هایی قرار داشت. تمام دیوارها با ضخامت 2 متر از بتن مسلحی که در نیروگاه های هسته ای استفاده می شد، ساخته شده بود. هیچ پنجره ای در اتاق وجود نداشت و فقط یک در فلزی ضخیم برای ورود و خروج وجود داشت.
جنس در از آلیاژ مخصوصی بود که در تانک ها، جنگنده های مافوق صوت و ناوهای هواپیمابر استفاده می شد. مکانیسم اتاق طوری طراحی شده بود که در صورت بروز هرگونه اتفاقی در بیرون، ساکنان داخلش حتی یک خراش کوچک بر ندارند. اتاق بیشتر شبیه یک دژ آهنین نفوذ ناپذیر بود تا یک اتاق جلسات عادی. این سطح از امنیت نشان دهنده ی دو چیز مهم بود؛ اهمیت و ارزش بسیار بالای ساکنین داخل اتاق و بسیار بالا بودن سطح خطر جزیره! مگر چه چیز خطرناکی در آن جزیره وجود داشت که نیاز به این همه تدابیر دفاعی و محافظتی بود؟!                                                                                                                                                              
مانیتور بزرگ اتاق روشن و مردی کت و شلوار پوشی در داخل آن آنلاین بود. روبه‌روی مانیتور پنج ژنرال با یونیفرم های مرتب نظامی روی صندلی با احترام نشسته بودند. چهار مرد و یک زن. هر کدام از آن ها چهارستاره داشتند. این تعداد از ستاره ها نشان دهنده‌ی این بودند که افراد داخل اتاق از بلندپایه‌ترین فرماندهان و مقامات ارتش هستند. در آن طرف میز دو مرد و یک زن با احترام ایستاده بودند. یکی از مردها که یونیفرم نظامی و کلاه تکاوری داشت، به صورت صاف و سینه سپر ایستاده و دستانش در پشتش بهم گره خورده بودند.
آن مرد و زن دیگر روپوش های سفید به تن داشتند و در دستانشان کاغذها و پرونده‌هایی بود. به نظر می‌رسید که آن دونفر پزشک باشند. آن طوری که ژنرال های بلند پایه ارتش و آن سرباز به صورت مرتب در جلوی آن مرد داخل نمایشگر بودند، گویای آن بود که آن مرد داخل مانیتور بالاترین مقام ار...