چپتر ۱۳۵ مکاشفه‌ی شبانه یامازو با صدای تلق در سالن اصلی انتشارات از خواب میپره. اون ظاهرا آخرین نفری بوده که توی انتشارات مونده و کسی هم که مسئول قفل کردن در بوده متوجه نشده که یامازو هنوز ساختمون رو ترک نکرده. البته این به معنی حبس شدن یامازو نیست و میشه راهی برای ترک ساختمون پیدا کرد اما یامازو به این چیزا فکر نمیکنه. اون درگیر خوابی هست که دیده. در جریان این خواب، میدید که توی کالبد تای چین به سر میبره... یقه ی کیمونوش شل و ول و نگاهش گر گرفته و مردده. زمین داغه و حس میکنه که توی وضعیتی پر از ناامنی، تنهایی و اشتباه گیر افتاده. نه می تونه از خودش جدا بشه و نه می تونه بپذیره که همچین شخصیتی داشته باشه. تای چین از شرارت و جنون لذت میبره و از این طریق، می تونه قدرت زیادی اعمال کنه. یامازو می دونه که همین قدرت مثال زدنی تای چین هست که اونو اینقدر جذب خودش میکنه. می دونه که در حالت عادی و در کاراکتر یامازو، فقط یه موجود افسرده و آسیب دیده است که اعتماد به نفس لازم برای انجام هیچ کار بخصوصی رو نداره. ولی تای چین اینطور نیست. توی خواب، تای چین سرشو بلند کرد و متوجه شد که فردی کنارش نشسته. اون خودش بود، در کالبد یامازو و با لباس هایی که عموما میپوشه. تا بحال پیش نیومده بود که به تمثیلی از خودش به این شکل نگاه کنه اما این حس بهش دست میده که تصویرش شبیه یک موجود غیر این جهانی و زیباست که خصلت های خوبی داره. تای چین می تونست هویت یامازویی خودشو تحسین کنه اما با این وجود، باز هم نمی تونست بفهمه که چرا ترجیح میده که در هویت تای چین زندگی کنه. یامازو میخنده و به تای چین نگاه میکنه. «میدونی چرا بازی کردن نقش یه موجود شرور و گناهکار لذت بخش تره؟» تای چین در حالی که چشماش از شدت خستگی سرخ شده، صرفا نگاه گنگی به یامازو میندازه. یامازو به سوالی که خودش مطرح کرده جواب میده: «به خاطر اینه که جوامع ما اونقدر سیاه شدن که هر موجود روشنی احساس ترس و ناامنی دائمی داره. اگه نداشته باشه احمقه. تاریکی، متج+اوز و انگلیه و هر چیز روشنی رو خراب میکنه. اینطوری هست که خیلی ها ترجیح میدن ظاهر یک موجود شرور رو به خودشون بگیرن اما مثل یک موجود روشن زندگی کنن. تو حق داری که دوست داشته باشی در هویت تای چین زندگی کنی، اون بهت مصونیت میده.» یامازو به انعکاس چهره ی واقعی خودش توی شیشه‌ی روی میز ک...