ستاره بلعیده شده
قسمت: 1
- اندازه متن
- فونت متن
- چینش متن
- رنگ زمینه
- ذخیره تنظیمات
آﺳﻤﺎن ﻻﺟﻮردي ﻣﺎﻧﻨﺪ زﻣﺮدي آﺑﯽ ﺳﺘﺮگ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ، و ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻧﯿﻤﻪي ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﻣﺜﻞ ﮔﻠﻮﻟﻪي آﺗﺸﯿﻦ ﺑﺰرﮔﯽ، ﺑﺎﻻي اﯾﻦ زﻣﺮد ﻋﻈﯿﻢ آوﯾﺰان ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻣﯽﺷﺪ ﺣﺪس زد ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺪود 3 ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﺎﺷﺪ.
دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﺳﻮم ﻣﻨﻄﻘﻪي ژي-آن
[دﯾﻨﮓ، دﯾﻨﮓ، دﯾﻨﮓ.]
ﺑﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺷﺪن ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ زﻧﮓ در ﮐﻞ ﻣﺤﻮﻃﻪي دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن، ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎي ﻫﯿﺎﻫﻮ و ﻏﻮﻏﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ. از ﻫﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدي داﻧﺶآﻣﻮز ﺑﯿﺮون دوﯾﺪﻧﺪ و ﻫﻤﯿﻦﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، در ﮔﺮوهﻫﺎﯾﺸﺎن ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ.
ﺻﺪاي ﺑﻤﯽ ﮔﻔﺖ: «ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ! ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ!»
«ﻓﻨﮓ، ﯾﮑﯽ داره ﺻﺪات ﻣﯽزﻧﻪ.»
ﻣﯿﺎن ﮔﺮوه داﻧﺶآﻣﻮزان ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻧﮏ ﮐﺘﺎﺑﯽ در دﺳﺖ، ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﻫﻤﺮاه ﺷﺪه ﺑﻮد. او ﻟﺒﺎس ورزﺷﯽ آﺑﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽاي ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً 175 ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﻗﺪ داﺷﺖ و ﮐﻤﯽ ﻻﻏﺮ ﺑﻮد. در اﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎم او ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﺳﺮش را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ. ﻓﺮدي ﮐﻪ او را ﺻﺪا ﻣﯽﮐﺮد، ﭘﺴﺮي ﺑﺎ ﺣﺪود 190 ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﻗﺪ ﺑﺎ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎي ﺑﺒﺮﻣﺎﻧﻨﺪ و ﮐﻤﺮي ﺧﺮسﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮد. ﻋﻀﻠﻪي دوﺳﺮ ﺑﺎزوﯾﺶ ﺣﺘﯽ ﺳﺘﺒﺮﺗﺮ و ﺣﯿﺮت اﻧﮕﯿﺰﺗﺮ ﺑﻮد.
«ﺷﻤﺎ؟» ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن او را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد و ﺷﺨﺺ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ را ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ.
اﯾﻦ دو ﻧﻔﺮ: ﯾﮑﯽﺷﺎن ﻗﻮي ﻫﯿﮑﻞ و ﺷﺒﯿﻪ ﺧﺮس ﻗﻬﻮهاي ﺑﻮد، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ «ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ» ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﻓﺮد ﻋﺎدي ﺑﻮد.
و ﻗﺪﺷﺎن...
اﯾﻦ اﺧﺘﻼف ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد ﺑﻮد. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ اﯾﻦ ﻣﺮد ﺑﺎ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎي عریض و کمر بزرگ با او رو در بایستی داشت. او با دقت به «برادر لو فنگی» که تحسینش می‌کرد نگاه کرد.
«اﻧﮕﺎر ﺷﺎﯾﻌﺎت درﺳﺖ ﺑﻮدن. ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺧﯿﻠﯽ آﺳﻮﻧﻪ.»
«ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ، ﻣﻦ... ﻣﻦ درﺑﺎرهي ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻧﯿﺎز دارم.»
ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺧﻨﺪﯾﺪ.
«درﺑﺎرهي ﭼﯽ؟»
«وﻗﺘﯽ داﺷﺘﻢ ﻣﺸﺖﻫﺎم رو ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽدادم، اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺣﯿﻦ ﻣﺸﺖزﻧﯽ مشکلی پیش اومده. می‌خواستم ببینم برادر فرصتی داره که من رو راهنمایی کنه؟»
ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ اداﻣﻪ داد: »ﻃﺒﻖ ﮔﻔﺘﻪي ﻣﻌﻠﻢ دوﺟﻮ، ﺑﺎ ﻗﺪرﺗﯽ ﮐﻪ دارم ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﻣﺸﺘﯽ ﺑﺎ ﻗﺪرﺗﯽ ﺑﯿﺶﺗﺮ از 50 ﺑﺎﺷﻢ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻢ ﺑﻪ اون ﻣﻘﺪار ﺑﺮﺳﻢ.»
ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺑﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻪ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد.
«اوه... ﻣﯽﻓﻬﻤﻢ.» ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻟﺤﻈﻪاي ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد. «ﺧﯿﻠﯽﺧﺐ، ﻇﻬﺮ اﯾﻦ ﺟﻤﻌﻪ ﻣﻦ رو ﺗﻮي دوﺟﻮ ﭘﯿﺪا ﮐﻦ.»
»ﺑﺮادر ﻣﺘﺸﮑﺮم. ﺑﺮادر ﻣﺘﺸﮑﺮم.» ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد. ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﮐﻤﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺶ رﻓﺖ.
ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺑﺎ دﯾﺪن رﻓﺘﻦ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ، ﻫﯿﺠﺎنزده ﺷﺪ، ﻣﺸﺘﺶ را ﮔﺮه ﮐﺮد و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ رگﻫﺎي ﻋﻀﻠﻪي دو ﺳﺮش ﻣﺘﻮرم ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن ﻓﺮﯾﺎد زد: «موفق شدم!»
ﭘﺴﺮي ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺖ، ﻓﺮﯾﺎد زد: «واي! ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ راﺣﺘﯽ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮد؟!»
ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد. «ﺷﺎﯾﻌﺎت واﻗﻌﺎً درﺳﺘﻦ؛ ﺣﺮف زدن ﺑﺎ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ساده‌ست و اون آدم ﺧﻮﺑﯿﻪ.»
ﭘﺴﺮي ﺑﺎ ﯾﻮﻧﯿﻔﺮم ﻣﺪرﺳﻪ، ﺑﺎ ﺷﮏ ﮔﻔﺖ: »اﻣﺎ... اﯾﻦ درﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ. ﺗﻮي دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﻣﺎ، از ﺑﯿﻦ 5000 داﻧﺶآﻣﻮز، ﻓﻘﻂ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮐﺴﺐ ﻋﻨﻮان "داﻧﺶآﻣﻮز ﻧﺨﺒﻪي ﻫﻨﺮﻫﺎي رزﻣﯽ" ﻫﺴﺘﻦ. از اﯾﻦ ﺳﻪ داﻧﺶآﻣﻮز، دو ﻧﻔﺮ دﯾﮕﻪ «ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي» و «ﻟﯿﻮ ﺗﯿﻨﮓ» ﻫﺴﺘﻦ، اﻣﺎ اونﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻐﺮورن و ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺘﻦ وﻗﺘﺸﻮن رو ﺑﺮاي راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﺎ ﺑﺬارن.»
«اﻣﺎ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ اﯾﻦ ﺟﻮرﯾﻪ؟»
در اﯾﻦ زﻣﺎن در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن در ﻗﻠﻤﺮو ﻫﺮ ﮐﺸﻮر، ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻫﺮ داﻧﺶآﻣﻮز دﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﯽ ﻫﻤﯿﻦﻃﻮر ﮐﻪ ﺗﺤﺼﯿﻼت اﺑﺘﺪاﯾﯽ را ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪ، ﺑﻪ ﯾﮏ دوﺟﻮي ﻫﻨﺮﻫﺎي رزﻣﯽ ﻣﯽﭘﯿﻮﺳﺖ ﺗﺎ ﻗﺪرﺗﯽ ﮐﻪ درون ﻫﻤﻪي اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد را از آزاد ﮐﻨﺪ.
دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﺳﻮم ﻣﻨﻄﻘﻪي ژي-آن، ﺑﺎ ﺳﻪ ﻣﻘﻄﻊ و ﺣﺪود 5000 داﻧﺶ آﻣﻮز دﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﯽ.
در ﺑﯿﺶﺗﺮ ﻣﻮارد، دوﺟﻮﻫﺎ ﭘﺮ از اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﺪي ﺑﻮدﻧﺪ! ﻓﻘﻂ ﺗﻌﺪاد ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻤﯽ ﺑﺎ «ﺳﻄﺢ ﻣﺘﻮﺳﻂ» وﺟﻮد داﺷﺘﻨﺪ و ﻓﻘﻂ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان «ﻧﺨﺒﻪ» دﺳﺖ ﯾﺎﺑﻨﺪ!
«ﺑﺒﯿﻦ ﺗﺎ ﺑﺎور ﮐﻨﯽ. ﻫﻪ ﻫﻪ. اونﺟﺎ رو داﺷﺘﯽ؟ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﺎ اون دوﺗﺎ ﻣﺘﻔﺎوﺗﻪ.» ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﻟﺐﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺧﻢ ﮐﺮد.
«ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي و ﻟﯿﻮ ﺗﯿﻨﮓ، ﺧﻮﻧﻮادهﻫﺎي اونﻫﺎ ﭘﺮ از آدمﻫﺎي ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪن. از ﺑﭽﮕﯽ ﺧﻮﻧﻮادهﻫﺎﺷﻮن ﻣﺒﻠﻎ ﻫﻨﮕﻔﺘﯽ رو ﺑﺮاي ﺗﺮﺑﯿﺖ و آﻣﻮزش اونﻫﺎ ﺧﺮج ﮐﺮدن، ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦﺧﺎﻃﺮ ﺣﺎﻻ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﻮيان. وﻟﯽ ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﮐﺎﻣﻼً ﺑﺎ اونﻫﺎ ﻣﺘﻔﺎوﺗﻪ!»
ﭘﺴﺮي ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻣﺪرﺳﻪ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد از روي ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد. »ﺗﺎزه، ﻣﻦ ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ داره. ﺣﺘﯽ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪاي ﺑﺎ اﺟﺎرهي ﮐﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻪ.»
«ﺑﻠﻪ، ﺑﺮاي اﯾﻦﮐﻪ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﻫﺴﺖ ﺑﺮﺳﻪ، ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﺳﺨﺘﯽ رو ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ. ﺑﺮاي ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﺸﺖ و ﭘﺎﻫﺎي ﺧﻮدش ﺗﮑﯿﻪ ﮐﺮده. ﺑﺮﺧﻼف ژاﻧﮓ ﻫﺎﺋﻮ ﺑﺎي و ﻟﯿﻮ ﺗﯿﻨﮓ.»
ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﻣﺸﺘﺶ را ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺮد و ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ. »ﻫﺪف ﻣﻦ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮕﻪ و ﻗﺒﻞ از اﯾﻦﮐﻪ از داﻧﺸﮕﺎه ﻓﺎرغاﻟﺘﺤﺼﯿﻞ ﺑﺸﻢ، ﻃﯽ اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل، آزﻣﻮن دوﺟﻮ رو ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﯽذارم و ﺑﻪ درﺟﮥ ﻧﺨﺒﻪ ﻣﯽرﺳﻢ!»
×××
در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ، ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮕﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرهاش ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ در ﮐﻨﺎر ﭘﺴﺮ دﯾﮕﺮي ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ورزﺷﯽ ﺑﺎ ﺳﯿﻞ اﻓﺮادي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ ﻫﻤﺮاه ﺷﺪه ﺑﻮد.
«ﻓﻨﮓ، وﻗﺘﯽ اون ﮐﻠﻪﺧﺮاب ﮔﻨﺪهﺑﮏ ﮐﻪ ازت راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ دور ﺷﺪ، داﺷﺖ ازت ﺗﻌﺮﯾﻒ و ﺗﻤﺠﯿﺪ ﻣﯽﮐﺮد.» ﭘﺴﺮي ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ورزﺷﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن ﮐﺮد.
«ﺗﻌﺮﯾﻒ از اﯾﻦﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺰرﮔﯽ ﻫﺴﺘﯽ و ﭼﻪﻗﺪر راﺣﺖ ﻣﯽﺷﻪ ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف زد.»
ﻟﻮ ﻓﻨﮓ ﺧﻨﺪﯾﺪ. «ﭼﯿﻪ، ﺣﺴﻮدﯾﺖ ﺷﺪه، وي ون؟»
«ﺣﺴﺎدت ﺑﻪ ﺗﻮ؟» وي ون ﺑﯿﻨﯽاش را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد و ﺧﻨﺪﯾﺪ.
«ﻣﮕﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﺒﯿﻨﯽ. ﻣﻦ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ آه ﮐﺸﯿﺪم ﮐﻪ اون ﮐﻠﻪﺧﺮاب ﺣﺘﯽ ﭼﻬﺮه‌ي واﻗﻌﯽ ﺑﺮادر ﻟﻮ ﻓﻨﮓ رو ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻪ. اﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺟﺰﺋﯿﺎت دﻗﯿﻖ زﻣﺎﻧﯽ رو ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯿﺎرم... ﮐﻪ ...
کتاب‌های تصادفی
